[ad_1]
ورود آقایان خشن اکیداً ممنوع!
ورود آقایان اکیداً ممنوع!
چشمان خود را ببندید. یک لحظه تصور کنید جایی هستید که خبری از مرد خشن نیست. فرض کنید در شهری زندگی می کنید که در انحصار زنان است. شهری که توسّط زنان اداره می شود. این شهر قوانین خاص خود را دارد. کسانی که می خواهند در این شهر زندگی کنند، باید قوانین آن را بپزیرند. ورود مردان خشن به این شهر اکیداً ممنوع است. مردانی که به قوانین این شهر پایبند نباشند، محکوم به اخراج از شهر خواهند شد.
ورود آقایان خشن اکیداً ممنوع!
ورود آقایان ممنوع!
ورود آقایان خشن اکیداً ممنوع!
این شهر متعلق به زنان است ورود آقایان ممنوع
ما شما را با چنین شهری آشنا می کنیم. شهری جذاب در دل منطقه کوهستانی کوچابامبای بولیوی که در بین تپه‌های مه‌آلود و طبیعتی بکر آرام گرفته. در ظاهر شبیه به باقی شهرهای کوچک منطقه هست.
سخت می توان این اجتماع حاشیه‌نشین را از سایر شهرهای کارگرنشین منطقه تشخیص داد؛ سکونتگاهی با منزل‌های آجری کوچک و تک‌اتاقه و ساختمان‌هایی که طبقه کارگر بولیوی را در خود جای داده هست.اما این شهر دورافتاده برخلاف ظاهر عادی‌اش با سایر شهرها یک تفاوت آشکار دارد؛
این شهر فقط توسط زنان اداره می شود؛ زنانی دل‌مرده و خسته از جامعه‌ای بی‌رحم و زن‌ستیز که میخواهند زمام امور زندگی‌شان را خودشان به دست بگیرند و یک‌بار برای همۀ وقت} از زیر سایه سنگین سرنوشت محتومشان فرار کنند.
همه ی وقت پای یک زن در بین هست
از سال ۱۹۹۹ چند فعال اجتماعی بولیویایی تصمیم گرفتند زیر سایه توانمندی‌های مدیریتی زنان، منطقه امنی را به نام ماریا آکسیلیادورا برای زندگی خانواده‌ها ایجاد کنند که در آن برخلاف سایر شهرهای بولیوی، خبری از خشونت‌های خانگی نیست. خانواده‌هایی که دوست دارند در این شهر کوچک زندگی کنند،
باید قوانین خاص آن را بپذیرند. این شهر دو قانون مهم دارد؛ اول این‌که خرید و فروش مشروبات الکلی در آن ممنوع هست و دوم این‌که خشونت‌های خانگی و جنسیتی در این شهر جایی ندارد. یکی از موسسان ماریا آکسیلیادورا درمورد زندگی در این شهر به گاردین گفته: «تا قبل از این‌که در این شهر ساکن شویم، همسرم مانند اغلب مردهای بولیویایی عادت داشت وقت و بی‌وقت من را کتک بزند. از وقتی در ماریا آکسیلیادورا ساکن شده‌ایم و قوانین آن را پذیرفته‌ایم، او نوشیدن الکل را کنار گذاشته و دیگر روی من دست بلند نکرده هست.»
این اجتماع کوچک کعبه آمال زنانی هست که در جامعه‌ای خشونت‌طلب و مردسالار زندگی میکنند. بولیوی کشوری هست که کشتار زنان در آن بیداد میکند و اعمال خشونت علیه آن‌ها به موضوعی عادی و روزمره تبدیل شده هست. این معضل آن‌قدر در بولیوی جدی هست که دولت گروهی را تحت عنوان «نیروهای ویژه علیه خشونت» مامور پی‌گیری
و پیشگیری از سوءرفتار با زنان کرده هست. طبق آمارهای رسمی، سال قبل ۹۴ زن در نتیجه خشونت‌های خانگی در بولیوی کشته شدند و در سال ۲۰۱۵ هم ۹۳ زن به قتل رسیدند که این رقم با دقت به جمعیت ۱۰ میلیون نفری بولیوی آمار نگران‌کننده‌ای هست. تنها در دو روز ابتدایی سال ۲۰۱۷ هم دو مورد قتل زنان گزارش شده هست.
ایوو مورالز، رئیس جمهور بولیوی در سال ۲۰۱۳ قانونی را تصویب کرد تا با در نظر گرفتن مجازات‌های سنگین برای مردان خاطی، از خشونت‌های خانگی علیه زنان پیشگیری کند. طبق این قانون، مجازات ۳۰ سال حبس برای کشتار زنان در نظر گرفته شد، اما با استناد به گزارش روزنامه ملی بولیوی، تا به حال فقط یک‌پنجم قتل‌های انجام‌شده با مجازات حبس ۳۰ ساله همراه شده هست.
پرسه در شهر زنان
مردم ماریا آکسیلیادورا حالا حدود دو دهه هست که جامعه کوچکشان را به شیوه خودشان اداره می کنند. این اجتماع کوچک توسط پنج زن بنیان‌گذاری شده هست و همۀ نقش‌های مدیریتی آن برعهده زنان هست. ایده تاسیس ماریا آکسیلیادورا زمانی به ذهن بنیان‌گذارانش رسید که در کمیته‌ای درمورد موضوع خشونت خانگی و سلامت فضای خانواده کار میکردند.
این کمیته قرار بود به خانواده‌های فقیری کمک کند که به‌ناچار باید زیر فشار سوءاستفاده‌های مکرر صاحب‌منزل‌هایشان زندگی می کردند. زمینی که ماریا آکسیلیادورا در آن تاسیس شده، مالکیت جمعی دارد و قابل فروش نیست؛ درنتیجه قیمت اجاره‌ها اثبات میماند و خانواده‌های کم‌درآمد هم از پس پرداخت آن برمی‌آیند. هر کس در این شهر زندگی کند، میتواند به داشتن سرپناه دائمی دل‌گرم شود.
در حال حاضر ۴۲۰ خانواده در این ماریا آکسیلیادورا زندگی می کنند. زوج‌های ساکن این شهر در صورت بروز مشکلات زناشویی میتوانند از خدمات مشاوره‌ای رایگان کمیته پشتیبان خانواده‌ها برخوردار شوند. ورک‌شاپ‌هایی در این شهر برگزار می شود که به زنان در اساس اشکال گوناگون خشونت‌های خانگی
ازجمله سوءاستفاده‌های مالی و خشونت‌های کلامی و روانی آموزش میدهد. زنان ساکن این شهر اضافه بر تلاش برای مبارزه با خشونت، در اساس فعالیت‌های زیست‌محیطی و مقابله با تغییرات آب‌وهوایی هم برنامه‌های ویژه‌ای تدارک دیده‌اند. منش آن‌ها احترام به طبیعت و بهره گیری از محصولات ارگانیک هست.
ایرن کاردوزو از موسسان ماریا آکسیلیادورا می گوید: «من به این نتیجه رسیدم که بهتر هست خوراکی‌های مورد نیازمان را با دست‌های خود ما بکاریم و به عمل بیاوریم. ما در این‌جا سبزیجات تازه و پاک بدون موارد شیمیایی مصرف میکنیم. این روش زندگی به طبیعت و ذات بشر نزدیک‌تر هست.»
پنج موسس ماریا آکسیلیادورا اهتمام زیادی به حفظ آب و منابع طبیعی دارند. آن‌ها معتقدند آسیب‌پذیری زنان نسبت به تغییرات آب‌وهوایی از مردان اکثر هست و از این جهت، وظیفه سنگین‌تری برای مقابله با این آسیب، بر دوش آن‌هاست. زنان ساکن این شهر دائما درمورد خودکفایی در ساخت غذا های مصرفی‌شان بحث میکنند و مواردی مانند نگه‌داری طبیعی موارد خوراکی بدون بهره گیری از افزودنی‌ها از دغدغه‌های اصلی آن‌هاست.
به این ترتیب با یک تیر دو نشان می زنند؛ هم در هزینه‌های خانواده صرفه‌جویی کرده‌اند و هم قدمی در راستای زندگی صلح‌آمیز و محافظت از طبیعت برداشته‌اند.
ورود آقایان خشن ممنوع!
این‌طور که موسسان ماریا آکسیلیادورا میگویند، از زمان تاسیس این جامعه کوچک تاکنون چهار مرد از شهر اخراج شده‌اند، چون به اعمال خشونت در خانواده‌هایشان ادامه داده‌اند. یکی از مردان ماریا آکسیلیادورا که ۱۵ سال هست در این شهر سکونت دارد، درمورد احساسش از زندگی در این شهر زنانه به گاردین گفته: «در ابتدا مردان از این‌که همۀ وقت باید توسط زنان راهبری شوند، احساس انزجار داشتند، اما کم‌کم این شرایط را پذیرفتند. بعضی از مردان گمان می کنند که از زنان توانمندترند، اما تجربه زندگی امروزی نشان داده که زنان در صحبت کردن و سخنوری و در متقاعدسازی افراد، قوی‌تر عمل میکنند. مردها برخورد مستقیم‌تری با مسائل دارند و از پیچیدگی‌های زنانه برخوردار نیستند.»
او که شاهد خروج هر چهار مرد اخراج‌شده از ماریا آکسیلیادورا بوده، اشاره میکند که در هر چهار مورد تقریبا همۀ ساکنان شهر برای دفاع از زنان مورد آزار قرارگرفته هم‌صدا شدند و در یک حرکت جمعی، خاطیان را از شهر آرام و دنیای صلح‌آمیزشان بیرون کردند.
دفاع از زنانگی
به گزارش پارس ناز مشاغلی که در ماریا آکسیلیادورا به زنان توصیه میشود، از ساعات کاری استاندارد و درآمد کافی برخوردار هست. زنان عضو این جامعه کوچک یاد میگیرند که گریه کردن تنها راه مقابله با خشونت همسرانشان نیست. آن‌ها می‌آموزند که ساکت نمانند و از زنانگی‌شان دفاع کنند. اعتمادبه‌نفس پیدا می کنند تا از شر ضعف‌های
شخصیتی‌شان رها شوند و زندگی را جور دیگری ببینند. آن‌ها برای نخستین بار در زندگی یاد میگیرند که خشونت فقط به تعرض فیزیکی محدود نمیشود. رئیس اداره مبارزه با خشونت‌های خانگی کوچابامبا می گوید: «برای مددکاران اجتماعی امکان پذیر نیست که منزل‌ها را یکی‌یکی بازدید کردهو درگیری‌های و تعارض‌های خانگی را حل‌وفصل کنند، اما این امکان وجود دارد که این تعارض‌ها به اعضای جامعه آموزش داده شود تا خودشان برای تغییر وضعیتشان اقدام کنند و در صورت لزوم از کمک‌های دولتی برخوردار شوند.»
پروژه شهر زنانه بولیوی آن‌قدر برای فمینیست‌ها و فعالان حقوق زنان دیدنی بوده که پای عکاسان و پژوهش‌گران فراوانی را طی این سال‌ها به ماریا آکسیلیادورا باز کرده هست. کری اوربوک، یک عکاس آمریکایی که ماه‌ها در این شهر وقت گذرانده، تجربه خود را از معاشرت با زنان ماریا آکسیلیادورا این‌طور توصیف کرده هست: «این زنان تجربه‌های عجیبی را از سر گذرانده‌اند و با مرور تجربیات قبل‌شان به درک و آگاهی وصف‌ناپذیری رسیده‌اند. آن‌ها قابلیتی دارند که اصطلاحاً به آن قابلیّت ارتجاع گفته می شود. این قابلیت استثنایی به افراد توانایی آن را میدهد که با هر سطحی از مشقت و مشکلات مبارزه کنند و خود را از اوضاع دشوار بیرون بکشند.
قابلیت ارتجاع چیزی نیست که به صورت فردی به دست بیاید، بلکه در دل اجتماع باید به آن رسید. زنان ماریا آکسیلیادورا تصمیم‌های جمعی می گیرند و در یک قلمروی مشترک با هم برای حفاظت از خودشان در برابر خشونت تلاش می کنند.»
وقتی سیاست لطیف می شود
در چند سال جدید، سیاست در تعداد زیادی از کشورها سمت و سوی زنانه‌ای پیدا کرده و اغلب قدرت‌های بزرگ جهان به بهره گیری از سیاستمداران زن روی آورده‌اند و از نتایج این تغییر رویکرد کم و بیش رضایت دارند. این مسئله حالا کم‌کم به کشورهای کوچک‌تر و توسعه‌نیافته‌تر هم سرایت کرده و تشکیل همین جامعه زنانه
بولیویایی خود علت محکمی بر این ادعاست. هرچند ماریا آکسیلیادورا آمار رسمی‌ای برای اثبات کاهش خشونت‌های خانگی در اختیار ندارد، اما رضایت ساکنان شهر از زندگی آرامشان در این شهر زنانه کاملا مشهود و هویداست. این ارتقای کیفیت زندگی حالا در سطوح بین‌المللی هم خودنمایی کرده هست.
ماریا آکسیلیادورا یکی از فینالیست‌های جایزه برترین محل سکونت جهان یا World Habitat Awards در سال ۲۰۰۸ بود و علّت این نامزدی، موفّقیّت زنان مدیر شهر در اداره مسالمت‌آمیز زندگی شهروندان، موفقیت در کاهش خشونت‌های خانگی و ترویج رهبری زنانه در یک فرهنگ زن‌ستیز فوق‌سنتی عنوان شد.
با تمام این اوصاف، رهبری زنان در کشورهای توسعه‌نیافته هم‌چنان با چالش‌های فراوانی روبه‌روست. هرچند این جامعه کوچک گام‌های بزرگی را در اساس حذف خشونت و زندگی صلح‌آمیز در دل طبیعت برداشته هست، اما در پنج سال قبل، مشکلات معیشتی، روند پی‌گیری پروژه‌های این گروه را کند کرده هست.
کمیته پشتیبانی از خانواده‌ها در این شهر دیگر به اندازه قبل فعال نیست و آن‌قدر که زنان این شهر به انجام پروژه‌های کوچک و خودنمایانه محیط زیستی‌شان اهتمام دارند، به ممانعت از خشونت و زن‌ستیزی دقت نشان نمیدهند. بااین‌حال کار برای ماریا آکسیلیادورا هم‌چنان ادامه دارد؛ شهر زنانه بولیوی آمده هست که بماند. میماند تا خشم فروخفته زنانی را به رخ بکشد که تا آخرین نفس برای آرمان‌هایشان مبارزه می کنند.
منبع : پارس ناز
ورود آقایان اکیداً ممنوع!
گردآوری : سایت خبری تفریحی خرگوش
[ad_2]
لینک منبع
